Κώδικας Καραγιώργη

Θέμα: Κώδικας Καραγιώργη 1/10/2013, 22:21

Ολοι οι Ιντιάνα Τζόουνς σε αυτή την χώρα τρία πράγματα ονειρεύονται

1. Τον κώδικα Καραγιώργη
2. Που είναι ο θησαυρός του Αλη πασά
3. Ο θησαυρός των Εβραίων του Μέρτεν

Για να δούμε περι τίνος πρόκειται:

Ο Κώδικας του Καραγιώργη.

Ο Κώστας Καραγιώργης ή Κώστας Γυφτοδήμος όπως ήταν το πραγματικό του όνομα τοποθετήθηκε από το ΚΚΕ στις αρχές του 1943 καπετανιος στην περιοχη του Ολυμπου και πολιτικός καθοδηγητής όλου του ΕΛΑΣ στην Θεσσαλια.

Πρόκειτο για πολυ μορφωμενο ανθρωπο (ήταν γιατρός) και καταγόταν από την Λίμνη Ευβοίας, από αστική οικογένεια, ο πατέρας του ήταν δικαστής . 40άρης ρωμαλέος με καλλιεργημένη φυσιογνωμία παντα κυκλοφορουσε στο βουνο με γραβατα και κουστουμι και είχε ιδιαίτερη αδυναμία στο « ασθενές » φύλο Παντα σε καποιο μερος ειχε και μια ερωμενη

Με τον Αρη τον Βελουχιώτη δεν τα πήγαινε καλά και η μεγαλη του φιλοδοξια ηταν να τον αντικαταστήσει στην αρχηγια ολοκληρου του ΕΛΑΣ. Σε αντιθεση με τον Αρη, ευθυγραμμιζοταν ευκολα με την κομματικη γραμμη

Η προσπάθεια του Καραγεώργη για την ανάπτυξη του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλία και παραπέρα στη δυτική Μακεδονία διευκολύνθηκε χάρη σε έναν Βρετανό αξιωματικό. Λίγο διάστημα μετά την άφιξή του στη Θεσσαλία Άγγλοι αλεξιπτωτιστές έπεσαν στον Όλυμπο, στην περιοχή της Καρυάς και ακριβώς στο ύψωμα Τιτάνα. Επικεφαλής τους ήταν ο συνταγματάρχης Χίλς (στην πραγματικότητα ο καθηγητής Λέσλι Ρούφους Σέπερντ).

Σκοπός της ομάδας του Χιλς ήταν αποκλειστικά η εκτέλεση σαμποτάζ στην κοιλάδα των Τεμπών. Εκεί βρήκαν μια κατάσταση έτοιμη. Από τον Νοέμβριο του 1942 ο ΕΛΑΣ Θεσσαλίας είχε συγκροτήσει μια ειδική μονάδα, το μηχανικό Ολύμπου, με αρχηγό τον υπολοχαγό ΒΡΑΤΣΑΝΟ (Α. Αγγελούδη). Η ομάδα αυτή είχε κιόλας πραγματοποιήσει την 31η Δεκεμβρίου 1942 το πρώτο σαμποτάζ στην σιδηροδρομική γραμμή που διέσχιζε τα Τέμπη. Έτσι ο Χιλς βρήκε έτοιμη υποδοχή, ο Άγγλος συνταγματάρχης συνδέθηκε αμέσως με το στρατηγείο Θεσσαλίας και ζήτησε να συναντηθεί με τον Καραγεώργη. Εξεπλάγη που αντίκρισε έναν άνθρωπο εντελώς ραφιναρισμένο, με τεράστια καλλιέργεια και ευρύτατη αντίληψη. Ο Καραγεώργης τον κατέκτησε αμέσως. Ο Σέπαρντ υπήρξε εύκολο θύμα του, έλεγε κατόπιν ο Κρις Γουντχάουζ και ο Έντυ Μάγιερς έγραφε: Ο Σέπαρντ είχε γίνει ΕΑΜίτης
. Ο Χίλς, έδειξε έκτακτη προσωπική συμπάθεια στον Καραγεώργη, με αποτέλεσμα να πέσει βροχή όπλων, χρυσών λιρών, ιματισμού και άλλων εφοδίων στην Θεσσαλία, που γονιμοποίησε εκείνη την διχασμένη για απελευθερωτική δράση περιοχή. Ο Χίλς έμεινε μέχρι τέλους την Ελλάδα. Σκοτώθηκε στα Δεκεμβριανά (1944) στην Αθήνα από νάρκη. Κατά μια εκδοχή όμως, πολυβολήθηκε κατά λάθος από ένα αγγλικό άρμα.
Ο Καραγεώργης με ευγνωμοσύνη τον ανέφερε αργότερα , γιατί πράγματι προσέφερε βοήθεια την οποία ούτε να διανοηθούν μπορούσαν αρχηγοί ανταρτών άλλων οργανώσεων.
Οταν αργότερα ρωτήθηκε ο Καραγιωργης για το ποσες λιρες πηρε απο τους αγγλους απαντησε οτι πηρε περιπου 2000 λιρες τις οποιες τις μισες τις εδωσε στο πολιτικο γραφειο και τις υπολοιπες για τις αναγκες του αγωνα.Ειναι επισης γνωστο οτι ο ΕΛΑΣ Θεσσαλιας ηταν η πιο κερδισμενος απο αποψη αγγλικης ενισχυσης απο καθε αλλη περιοχη του ΕΛΑΣ.
Ειναι πολυ πιθανο ο Καραγιωργης να μην πηρε μονο 2000 λιρες αλλά πολύ περισσότερες. Ειναι χαρακτηριστικο αυτο που λεγανε στο ΚΚΕ για αυτον.<<...τι τους κανει ο γυφτος τους αγγλους και τον εχουν στα ωπα ωπα?>>
Ο Καραγιώργης είχε φτιάξει έναν χάρτη- κώδικα (και εδώ είναι ο τζόγος) με τις τοποθεσίες που ήταν φυλαγμένες οι λίρες .
Λέγεται ότι οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών στην περιοχή την εποχή εκείνη και όλη η εσωκομματική διαμάχη στον ΕΛΑΣ που ακολούθησε τον έδιωξε από την περιοχή και δεν μπόρεσε να πάρει όλες τις λίρες.

Για την ιστορία να πώ ότι μετά την κατοχή ανέλαβε διευθυντής του "Ριζοσπάστη", τα άρθρα του έχουν μείνει στην ιστορία της αριστεράς
Και κατα την διαρκεια του εμφυλιου ηταν υποστράτηγος του ΔΣΕ στην νοτια και κεντρικη Ελλαδα.Οταν ο στρατος εξεδιωξε τους ανταρτες απο τις περιοχες αυτες ο Καραγιωργης πηγε στο αρχηγειο του ΔΣΕ στο Γραμμο-Βιτσι.
Ηταν η εποχη οπου ο Ζαχαριαδης εψαχνε εξιλαστηρια θυματα για την επερχομενη ηττα ετσι ο Καραγιωργης που εναντιωνοταν με τις σταλινικες μεθοδους του Ζαχαριαδη απηχθηκε απο πρακτορες του κομματος και φυγαδευτηκε στη Ρουμανια οπου περασε απο συνεχη αδιακοπη και σκληρη ανακριση με την κατηγορια οτι ηταν πρακτορας των αγγλων.
Πεθανε στην φυλακη στην Ρουμανία απο τις κακουχιες.
Αργοτερα το κομμα τον αποκατεστησε

Οσο για τον κώδικα , πολλοί φέρονται να έχουν κομμάτια του και ο μύθος λέει ότι όσοι κατάφεραν να το αποκωδικοποιήσουν βρήκαν τις λίρες διότι ήταν εξαιρετικά ακριβής.

Ποιος ξέρει ?

http://diolkos.blogspot.gr/2011/01/blog-post_8854.html

Θέμα: Απ: Κώδικας Καραγιώργη 1/10/2013, 22:31

2. Που είναι ο θησαυρός του Αλη πασά

Στην Ήπειρο, θυμούνται ακόμη τις προσπάθειες ενός ιδιώτη να εντοπίσει τον θησαυρό του Αλή Πασά. Δεκατέσσερα «φορτώματα» σε χρυσό, ασήμι και διαμάντια λένε ότι ήταν ο πλούτος του, που από τις αρχές του αιώνα δεκάδες άνθρωποι αναζητούν.
Πριν από δέκα χρόνια περίπου, ακόμη και οι αρμόδιες υπηρεσίες (Αρχαιολογία, Εφορία, Αστυνομία) είχαν κινητοποιηθεί, όταν ένας Κερκυραίος, που είχε βρει κάποιον χάρτη, έφτασε στην περιοχή Μαργαριτίου Θεσπρωτίας και αφού εξασφάλισε τη σχετική άδεια, άρχισε να ψάχνει σε ένα μικρό εκκλησάκι στις ρίζες ενός κυπαρισσιού. Οι ώρες περνούσαν, η μπουλντόζα έσκαψε σε μεγάλο βάθος, αλλά τελικά θησαυρός δεν βρέθηκε.

Ο θησαυρός του Αλή Πασά πάντα απασχολούσε πολλούς και εκτός Ηπείρου. Παλιότερα, άγνωστα άτομα ψάχνοντας άνοιγαν τρύπες στο Κάστρο των Ιωαννίνων . Ενώ άλλοι, πιο τολμηροί, έφτασαν ως το Τεπελένι, στην Αλβανία, εκτιμώντας ότι ο πασάς των Ιωαννίνων θα είχε μεταφέρει τους θησαυρούς του στη γενέτειρά του.

Υπάρχει και ένας άλλος θρύλος που θέλει τον Αλή πασά, βλέποντας τα στρατεύματα του Χουρσίτ να πλησιάζουν , να στέλνει τον γιό του τον Βελή με τον θησαυρό του για να τον κρύψει κάπου στην Ρούμελη.

Μια εικασία λέει ότι ο Βελής το έκρυψε σε μια σπηλιά κάπου στην Αιτωλοακαρνανία έκτισε με αγκονάρια την είσοδό της και μετά όταν γύρισε πίσω στα Γιάννινα σκότωσε όσους συμμετείχαν στην δουλειά .

Μια άλλη λέει ότι το καραβάνι με το θησαυρό έπεσε σε φοβερή νεροποντή και στην προσπάθειά να διαβεί κάποιο χείμαρο και όλα τα φορτωμένα ζώα όπως ήταν δεμένα μεταξύ τους παρασείρθηκαν από το νερό και ο θησαυρός θάφτηκε σε κάποια καταβόθρα του χειμάρου. Σαν πιθανή περιοχη του συμβάντος ορίζεται η περιοχή του Αλμυρού στο Βόλο.

Θέμα: Απ: Κώδικας Καραγιώργη 1/10/2013, 22:35

3. Ο θησαυρός των Εβραίων του Μέρτεν

Κατά την κατοχή από τις 15 Μαρτίου ως τις 10 Αυγούστου 1943, οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης μεταφέρονται και, πλην ελαχίστων, εξοντώνονται στο στρατόπεδο Αουσβιτς-Μπιρκενάου, στην Πολωνία. Το γενικό πρόσταγμα το είχε ο Γερμανός αξιωμαιτούχος Μαξιμίλιαν Μέρτεν, ο οποίος γεννήθηκε το 1911, σπούδασε νομικά και μεταξύ 1942-1944 ήταν αναπληρωτή διοικητής της Στρατιωτικής Διοίκησης Θεσσαλονίκης - Αιγαίου

Στον Μερτεν αποδίδεται η εξόντωση της πλειονότητας των 80,000 Εβραίων της μεγαλύτερης ισραηλιτικής κοινότητας που υπήρχε στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, οι οποίοι ζούσαν στη Θεσσαλονίκη και η υφαρπαγή των περιουσιών τους. Κατηγορήθηκε επίσης για την αποστολή 46.061 Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία, οι περισσότεροι των οποίων πέθαναν, άλλα και για τη δολοφονία 680 ελλήνων πολιτών.
Ακόμη του αποδίδεται ότι κατέστρεψε και σύλησε το νεκροταφείο των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη, ενώ εκβιαστικά ζητούσε χρήματα από τις εβραϊκές οικογένειες για να μην σταλούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, φροντίζοντας παράλληλα για την αρπαγή της περιουσία τους . Αμεσοι συνεργάτες στο έργο του ήταν οι λοχαγοί των Ες-Ες Αλόις Μπρούνερ και Ντίτερ Βισλιτσένι, δύο ανθρωπόμορφα τέρατα, όπως τους περιγράφουν τα θύματά τους, οι οποίοι σύχναζαν στο κτίριο της οδού Βασιλίσσης Ολγας, όπου ήταν η έδρα της SD, της φοβερής γερμανικής αντικατασκοπίας.

Ο Μπρούνερ χρησιμοποίησε τα ίδια πανούργα κόλπα που είχε χρησιμοποιήσει προηγουμένως στη Βιέννη και αργότερα στο Ντρανσί του Παρισιού, όπου έδρασε επίσης. Κάθε κρατούμενος έπρεπε να καταθέσει όσα χρήματα είχε σε ελληνικές δραχμές ή ξένα νομίσματα, λαμβάνοντας μια απόδειξη που έλεγε ότι «το ισότιμο ποσό θα αποδοθεί σε πολωνικά νομίσματα ζλότι από την Τράπεζα της Κρακοβίας». Οι κρατούμενοι πίστεψαν τις διαβεβαιώσεις ότι στο γκέτο του Αουσβιτς, όπου επρόκειτο να μεταφερθούν, οι ηλικιωμένοι δεν θα υποβάλλονταν σε καταναγκαστική εργασία, τα παιδιά θα πήγαιναν σε εβραϊκά σχολεία, οι άνδρες και οι γυναίκες θα δούλευαν στα εργοστάσια και στα ορυχεία.

Ενας αμύθητης αξίας θησαυρός, από διαμάντια, χρυσά κοσμήματα και άλλα τιμαλφή καθώς και χιλιάδες χρυσές λίρες, που η συνολική του αξία ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη, λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς.

Τι έγιναν όμως τα χρήματα αυτά ?

Το λογικό θα ήταν ότι τα χρήματα αυτά - όσα μαζεύτηκαν με επιβεβαιωμένα ιστορικά στοιχεία - να προωθήθηκαν στην Γερμανία, όπως συνέβη και με περιουσίες Εβραίων από άλλες χώρες της Ευρώπης. Στο Βερολίνο λειτουργούσε κεντρικός μηχανισμός και μεταφοράς και εκμετάλλευσης των εβραϊκών περιουσιών . Φαίνεται όμως ότι ,μάλλον η απληστία κάποιων δεν τα έστειλε όλα.
Ο Μερτεν έφυγε μετά το τέλος του πολέμου στη Γερμανία και επέστρεψε τον Μάιο του 1957 στην Ελλάδα ως «τουρίστας», μετέβη αμέσως στη Θεσσαλονίκη, αναζητώντας κατά μια εκδοχή έναν κρυμμένο θησαυρό, η για να καταθέσει ως μάρτυρας στη δίκη ενός διερμηνέα του κατά τον ίδιο.
Αλλά στην επιστροφή του αυτή στην Ελλάδα αναγνωρίστηκε από επιζώντα θύματά του, προσήχθη σε δίκη, στο ειδικό δικαστήριο εγκληματιών πολέμου της Αθήνας, η οποία διήρκεσε από τις 11 Φεβρουαρίου ως τις 5 Μαΐου 1959 και καταδικάστηκε σε 25ετή κάθειρξη. Αφέθηκε όμως ελεύθερος μετά την έκδοση, από την τότε ελληνική κυβέρνηση κατόπιν εντόνων πιέσεων από την κυβέρνηση της τότε Δυτικής Γερμανίας, η οποία επικαλέστηκε το διατάγμας 4016, με το οποίο οριζόταν ότι «αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασίς του δικαστηρίου, πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης». Ετσι, στις 5 Νοεμβρίου 1959, ο «Δήμιος της Θεσσαλονίκης» Μέρτεν αποφυλακίζεται και απελαύνεται από την Ελλάδα, έχοντας καθήσει στις φυλακές μόλις 28 μήνες περίπου, μαζί με την προφυλάκιση.

Πέθανε το 1976 στο Μανχάιμ.

Η ιστορία του ξεχάστηκε με την πάροδο του χρόνου και καμιά κουβέντα δεν έγινε για τα χρήματα και τις περιουσίες. Ώσπου την περίοδο 1998-1999 εμφανίζεται ο κρατούμενος Κωνσταντίνος Βρεττός ένα μπουμπούκι που είχε φυλακιστεί για σωρεία από κλοπές και απάτες και με την βοήθεια δικηγόρων προσεγγίζει το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο ισχυρίζεται ότι γνωρίζει που βρίσκεται ο θησαυρός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης με όλα τα νομίσματα, τα τιμαλφή και άλλα πολύτιμα αντικείμενα που είχε κλέψει ο Μερτεν . Τον περιγράφει κιόλας. «Περιελάμβανει 46 κιβώτια με 230.000 χρυσές λίρες, ένα μολυβοσφράγιστο σεντούκι με περίπου 300 τεράστια διαμάντια, άλλα και θρησκευτικά κειμήλια σε δύο σάκους γύρω στα 75 κιλά ο καθένας»

Ο Βρεττός αποκαλύπτει μια εντυπωσιακή και αληθοφανή ιστορία, η οποία παρασέρνει το 2000, νομικούς, υπεύθυνους πολλών δημοσίων υπηρεσιών αλλά και τους επικεφαλής της Ισραηλιτικής κοινότητας. Όλοι πείθονται ότι ο θησαυρός βρίσκεται στον Μεσσηνιακό Κόλπο και οργανώνουν, τον Αύγουστο του 2000, τεράστια επιχείρηση με καταδυτικά σκάφη, πλοία του ΣΔΟΕ, του Λιμενικού Σώματος άλλα και θαλαμηγούς ιδιωτών για να βρουν τον « θησαυρό »

Φυσικά , δεν βρέθηκε τίποτε, όμως ο Βρεττός και οι συνεργάτες του ετοιμάζονται να επανέλθουν γιατί υποτίθεται ότι εκείνη η υποθαλάσσια έρευνα δεν ήταν σωστή.
.
Ο Βρεττός ισχυριζόταν ότι γνώριζε την ύπαρξη και τον τόπο πόντισης του θησαυρού λόγω γνωριμίας του με τον Μερτεν στις αρχές του1950. Και αυτό γιατί, όπως έλεγε, ο Μερτεν ήταν ανιψιός του Αρχηγού των Ες-Ες στην Αθήνα Τίτα Κλάμερ, ο οποίος είχε παντρευτεί την Νίτσα Καναγκινή, εξαδέλφη του Βρεττού. Σύμφωνα με τον Βρεττό - ο οποίος τότε ήταν περίπου 22-23 ετών - ο Μερτεν του εκμυστηρεύτηκε ότι μετέφερε τον θησαυρό με υποβρύχιο ως την περιοχή του Κατακώλου.

Κατόπιν με ένα καΐκι, μαζί με άλλους τρεις γερμανούς αξιωματικούς, πόντισε τα σεντούκια στον Μεσσηνιακό Κόλπο, ανοιχτά της Φοινικούντας, ενώ έθαψε μέρος του θησαυρού στην περιοχή Αγραπιδιά , κοντά στο χωριό Βασιλίτση Μεσσηνίας. Σύμφωνα με την ίδια αφήγηση, εν συνεχεία ο Μερτεν σκότωσε τους τρεις γερμανούς για να μην αποκαλύψουν το μυστικό. Τα πτώματα τον γερμανών υποτίθεται ότι ξεβράστηκαν στο βασιλίτσι και ότι ακολούθησε μεγάλη ανεπιτυχείς έρευνα των ελληνικών και των γερμανικών αρχών για τον εντοπισμό των δραστών της δολοφονίας τους.

Εχει αποδειχθεί ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν ίσχυε και ο τύπος ήταν λαμόγιο είχε κάνει το ψέμα επιστήμη και τα έκανε όλα αυτά για να τσιμπίσει κάνένα φράγκο από τους Εβραίους. Πιθανόν να υπήρχε κάποιος καπνός αλλά με αυτά που είπε απλά τον μύρισε και ποτέ δεν είδε την φωτιά

Αν υπάρχουν υπολείματα αυτής της περιουσίας τότε το πιθανότερο να είναι κάπου θαμένα στην Βόρειο Ελλάδα.

... και όμως πολλοί ψάχνουν

«Δεξιά μεριά του λαγκαδιού
κι αριστερά του Κάστρου
εκεί κοιμάται ο Κάκαβος
με τα φλωριά γεμάτος.»

Χρόνια τώρα, δεκάδες άνθρωποι ψάχνουν τους θησαυρους που ανάφερα παραπάνω αλλά και άλλους.Όπως τον θησαυρό του Λύκου στην Πελοπόννησο και του Σιαδήμα στην Στερεά Ελλάδα του Νταβέλη εδώ στην Αττική και, φυσικά, πολλοί μύθοι έχουν φτιαχτεί για τους θησαυρούς αυτούς. Ότι είναι στοιχειωμένοι, καταραμένοι αλλά και αμύθητοι. Για να κεντρίζουν την φαντασία και την περιέργεια.
Ιστορίες που μοιάζουν με παραμύθια, εξάπτουν τη φαντασία χιλιάδων Ελλήνων, οι οποίοι ξεχύνονται σε βουνά και λαγκάδια
Το πέρασμα Ρωμαίων, Βυζαντινών, Ενετών, Σταυροφόρων, Σαρακηνών πειρατών αλλά και Τούρκων και Γερμανών, άφησε πίσω του κρυμμένους θησαυρούς που οι κάτοχοί τους προσπάθησαν να τους προφυλάξουν από τους άρπαγες και ανάλογα με τις συνθήκες επέλεγαν τον τρόπο με τον οποίο τους έκρυβαν.

Οι ληστές και οι πειρατές προτιμούσαν να απαλλαγούν σύντομα από τα πολύτιμα φορτία τους και έτσι επέλεγαν να τα κρύβουν σε εύκολα αλλά ταυτόχρονα δυσπρόσιτα σημεία, όπως χαράδρες, πηγάδια ή σπηλιές. Πολλούς θησαυρούς άφησαν και οι Τούρκοι πριν φύγουν από την Ελλάδα. Το αγαπημένο τους... χρηματοκιβώτιο ήταν κάποιο πιθάρι η κάποιο καζάνι . Έκρυβαν τους θησαυρούς τους χρησιμοποιώντας σαν δόλωμα ένα μικρότερο δίπλα του και σε μικρότερο βάθος, ώστε όποιος τον έβρισκε να σταματούσε εκεί. Τα σημάδια τους ήταν η στάχτη, τα κάρβουνα και ο ασβέστης, μια και το πέρασμα του χρόνου δεν αλλοιώνει αυτά τα υλικά. Χιλλιάδες ή εκατομμύρια λίρες από το αντάρτικο βρίσκονται όπως μεταφέρεται από στόμα σε στόμα σε κάποια σημεία της Ελλάδας.. Όσο για τους θησαυρούς των Εβραίων, που διώχθηκαν, συνήθως τους έθαβαν στην αυλή ή σε κάποιο σημείο του σπιτιού, ώστε αν κάποιος από την οικογένεια σωθεί να επιστρέψει και να τον βρει...

Το ψάξιμο για κάποιον κρυμμένο θησαυρό είναι πάθος όμοιο με το πάθος του μεθύστακα για το πιοτό ή του τζογαδόρου του καζίνου. Σε κάθε περίπτωση ο κίνδυνος να την πατήσεις είναι κατά πολύ πολλαπλάσιος από το να βρείς κάτι. Όπως και να έχει όποιος θέλει ασχολείται ...

ΠΗΓΗ:ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
http://diolkos.blogspot.gr/2011/01/blog-post_8854.html