ΧΡΥΣΑΕΤΟΙ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

ΧΡΥΣΑΕΤΟΙ

Καλώς ήρθατε στην παρέα μας !!!!!!!
 
ΦόρουμΕίσοδοςΕικονοθήκηΑναζήτησηLatest imagesΕγγραφήΣύνδεση
Αναζήτηση
 
 

Αποτελέσματα Αναζήτησης
 
Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση
Ώρα για δουλειά
Πρόβλεψη καιρού
Αν δεν πάει μη πάτε
Πόσο τυχεροί είστε σήμερα:
ΟΝΕΙΡΟ
images (6)
ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ Ellinikos_chrysos_paggaio_02
ΧΑΡΤΕΣ
ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ 1_2
Γλυπτά
ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ Omioma
ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ Gourounaki

 

 ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ

Πήγαινε κάτω 
2 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
annapd

annapd


Δημοσιεύσεις : : 853
Ημ. εγγραφής: : 12/09/2013
Τόπος : ΙΩΑΝΝΙΝΑ

ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ   ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ I_icon_minitime20/9/2013, 22:43

ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ 1101
upload image online free







Ο ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΗΑΥΡΟ ΤΟΥ!



Ο Αλή πασάς ο Τεπελενλής ήταν το πρόσωπο που σημάδεψε καθοριστικά την πορεία και την εξέλιξη της πόλης των Ιωαννίνων, καθώς και την νοοτροπία των κατοίκων της στη νεότερη ιστορία τους. Γεννημένος το 1744 στο Τεπελένι της Αλβανίας ο γιός της Χάμκως και του ληστή Βελή, αρβανίτης μουσουλμάνος, γίνεται το 1788 πασάς των Ιωαννίνων.

Αποδυναμώνει τους Τούρκους γαιοκτήμονες (μπέηδες και αγάδες φεουδάρχες) της περιοχής του, των οποίων σφετερίζεται την περιουσία τους και τα πλούτη τους.

Από το 1792, 1799 ασχολείται με την κατάκτηση του Σουλίου και τον Δεκέμβριο του 1803, υπογράφει τη συνθηκολόγηση με τους Σουλιώτες.
Το 1798 καταλαμβάνει με την ανοχή των Γάλλων, που τότε κυριαρχούν στα Επτάνησα Κέρκυρα, Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθος, Ιθάκη, τη Νιβίτσα, στην ακτή της Χειμάρρας. Κατόπιν εκτοπίζει (και σφαγιάζει) τις φρουρές των Γάλλων από το Βουθρωτό και την Πρέβεζα. Η λίμνη του Βουθρωτού, στην περιοχή των Αγίων Σαράντα, είναι το αγαπημένο του καταφύγιο. Το 1819 αγοράζει από τους Άγγλους την Πάργα.

Οι θησαυροί του Σουλτάνου


Θα ήταν αδιανόητο για την νοοτροπία και την απληστία του χαρακτήρα του, να ξεφύγει ο Αλή πασάς από τη σιγουριά και τη γοητεία του χρυσού.
Οι εκστρατείες εναντίον των Σουλιωτών, η συντήρηση του στρατού, το δίκτυο των πληροφοριοδοτών, τα δώρα στους ξένους περιηγητές απαιτούσαν καλό πουγγί με φλουριά ασημένια και χρυσά.
Ας αναφέρουμε ότι δυο πονηροί βενετσιάνοι αλχημιστές πέρασαν από το σεράι του και του υποσχέθηκαν έναντι αδράς αμοιβής την κατασκευή χρυσού, κι εκείνος τους έκλεισε στο κάστρο, δεν τους άφηνε να φύγουν αν δεν ανακάλυπταν τη μαγική συνταγή που τόσο πολύ επιθυμούσε.

Όταν μετά την πολύμηνη πολιορκία των Ιωαννίνων, καταφεύγει στο νησάκι της λίμνης στη μονή του Αγίου Παντελεήμονα και με παγίδα πέφτει νεκρός, οι θησαυροί που καταμετρά ο Χουρσίτ πασάς – απεσταλμένος του σουλτάνου- είναι μόνο 45.000.000 γρόσια. Θεωρείται πολύ λίγος για το μέγεθος της ανάπτυξης που είχε πάρει το πασαλίκι των Ιωαννίνων, με συνέπεια να αποκεφαλιστεί ως ύποπτος και ο Χουρσίτ πασάς.






Από τότε δεν έπαψαν οι διάφορες φημολογίες για τον χαμένο θησαυρό του Αλή πασά και η αναζήτησή του από χρυσοθήρες παλιότερα, αλλά και πρόσφατα.
Έτσι δεν πρέπει να θεωρηθεί παράξενο το σκάψιμο κάποιων άγνωστων στο μαυσωλείο του Ασλάν πασά στο κάστρο της πόλης των Ιωαννίνων, όπως έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες στις 15 Φεβρουαρίου 2000, προκειμένου να βρουν τον θησαυρό του Αλή πασά.

Σε σχόλιο της η εφημερίδα Ηπειρωτικός Αγών της 19/2/2000 γράφει: «Που βρίσκεται λοιπόν ο θησαυρός του Αλή; Από τα ιστορικά αρχεία που υπάρχουν και είναι καταγεγραμμένα, ο θησαυρός στάλθηκε από το γιό του Αλή, τον Μουχτάρ, το 1820 στην Πρέβεζα και εκεί φορτώθηκε σε αγγλικά πλοία με προορισμό τη Μάλτα. Οι εκτιμήσεις είναι ότι τελικά κατέληξε στα αγγλικά θησαυροφυλάκια. Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων το 1913, μια ιταλική εταιρεία πήρε άδεια, και για πέντε χρόνια κατέσκαψε κάθε πιθανή περιοχή με εκατοντάδες εργάτες, αναζητώντας τον θησαυρό.

Ο παμπόνηρος και πανούργος Αλής θα εμπιστευόταν ποτέ ένα τόσο ακριβό μυστικό σε κανέναν; Δεν θα φρόντιζε να εξαφανίσει κάθε αποδεικτικό, ή το κυριότερο θα θόλωνε τα νερά με τη διασπορά παραπλανητικών φημών;
Σύμφωνα με βορειο Ηπειρώτη από τη Δρόπολη, που δούλευε σε οικοδομικά έργα το 1991 ο θησαυρός του Αλή περιήλθε στα χέρια του Εμβέρ Χότζα το 1966.
Οι αμύθητοι θησαυροί που μάζεψε ο Αλή πασάς του δημιούργησαν μεγάλο πρόβλημα για την εξασφάλιση τους.
Η έδρα του πασαλικιού του τα Γιάννενα δεν πρόσφεραν τη σιγουριά που ήθελε.
Έστειλε έναν έμπιστό του στο χωριό Γεωργουσάτες της Δρόπολης. Αυτός βρήκε τρεις μαστόρους που έχτισαν μια κρυψώνα έξω από τους Γεωργουσάτες, κοντά σ΄ένα κυπαρίσσι μιας εκκλησίας. Όταν οι εργάτες τελείωσαν, ο έμπιστος του Αλή τους τουφέκισε με διαταγή του πασά. Στη συνέχεια ο Αλής σκότωσε τον έμπιστο, ώστε να είναι σίγουρος, σιγουρότατος, για τη μυστική κρυψώνα του θησαυρού.






Πλην όμως ένας από τους τρεις εργάτες τραυματίστηκε απλώς, και έκανε τον σκοτωμένο. Στη συνέχεια κρύφτηκε, όμως το μυστικό το εμπιστεύθηκε σε κάποιον δικό του. Έλεγε για  πολλά διαμάντια και χρυσά νομίσματα, ρουμπίνια, χρυσά σκεύη, τόσα πολλά που δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους να τα χωρέσει. Αυτός μετέφερε το μυστικό στην κόρη του, η οποία έλεγε για το «κυπαρίσσι με το θησαυρό, που είναι κοντά σ’ αυτό, και θάτρεφε τη Δρόπολη για εκατό χρόνια.
Το 1966 κάποιοι εργάτες έσκαβαν στους Γεωργουσάτες, για να φτιάξουν ένα οχυρωματικό έργο – ένα από τα πολλά που συνήθιζε να κάνει το καθεστώς Χότζα.
Έφτασαν να σκάβουν κοντά στο κυπαρίσσι που αναφέραμε, όταν σκόνταψαν σ’ ένα τοίχο, πάχους δύο μέτρων περίπου. Συνέχισαν να εργάζονται μέχρι που βρήκαν μια πόρτα χοντρή σιδερένια, ενώ ταυτόχρονα την άλλη μέρα ήρθαν άνθρωποι του καθεστώτος και βρέθηκαν μπροστά σ’ έναν πραγματικό θησαυρό από χρυσάφι αμύθητης αξίας. Μια γουρούνα ολόχρυση δυο τόνων βάρους (2.000 κιλά) με δώδεκα γουρουνάκια χρυσά κι αυτά, σερβίτσια πιάτων και κουταλομαχαιροπήρουνα, όλα χρυσά. Ήρθε επί τόπου κι ο Εμβέρ Χότζα και ο θησαυρός μεταφέρθηκε μυστικά και επειγόντως πρώτα στα Τίρανα και μετά που; Φήμες για πολλά πιθανά μέρη της σημερινής Αλβανίας Δυρράχιο, Σκόδρα, Άγιοι σαράντα, Τεπελένι, Κορυτσά, Κρούγια, Κάμεζ, Αυλώνας, Φίερι, Κούτσοβο, Πόγραδετς, Μπεράτι, Ελβασάν. Άραγε που? Θα βρεθεί ποτέ?

Με το που βρέθηκε ο θησαυρός το 1966 η γιαγιά που διηγούνταν την ιστορία με το κυπαρίσσι και το θησαυρό έπαθε μελαγχολία και είκοσι χρόνια μετά, μέχρι το 1986 που άφησε την πνοη της, δεν έβγαλε μιλιά.

 


Στην Ήπειρο, θυμούνται ακόμη τις προσπάθειες ενός ιδιώτη και μιας ομάδας από επιχειρηματίες να εντοπίσουν τον θησαυρό του Αλή Πασά.  Η ομάδα αποτελούνταν από άτομα από τις πόλεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, Λάρισα, Καβάλα με τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό ανιχνευτών μετάλλων και μηχανημάτων χρυσού, λέιζερ, ραβδοσκοπικά, παλμικά, κάμερες μήπως μπορέσουν να τον βρουν. Αλλά δεν τα κατάφεραν. Δεκατέσσερα «φορτώματα» σε χρυσό, ασήμι και διαμάντια λένε ότι ήταν ο πλούτος του, που από τις αρχές του αιώνα δεκάδες άνθρωποι αναζητούν.
Πριν από δέκα χρόνια περίπου, ακόμη και οι αρμόδιες υπηρεσίες (Αρχαιολογία, Εφορία, Αστυνομία) είχαν κινητοποιηθεί, όταν ένας Κερκυραίος, που είχε βρει κάποιον χάρτη, έφτασε στην περιοχή Μαργαριτίου Θεσπρωτίας και αφού εξασφάλισε τη σχετική άδεια, άρχισε να ψάχνει σε ένα μικρό εκκλησάκι στις ρίζες ενός κυπαρισσιού. Οι ώρες περνούσαν, η μπουλντόζα έσκαψε σε μεγάλο βάθος, αλλά τελικά θησαυρός δεν βρέθηκε.

Ο θησαυρός του Αλή Πασά πάντα απασχολούσε πολλούς και εκτός Ηπείρου. Παλιότερα, άγνωστα άτομα ψάχνοντας άνοιγαν τρύπες στο Κάστρο των Ιωαννίνων . Ενώ άλλοι, πιο τολμηροί, έφτασαν ως το Τεπελένι, στην Αλβανία, εκτιμώντας ότι ο πασάς των Ιωαννίνων θα είχε μεταφέρει τους θησαυρούς του στη γενέτειρά του.

 


Υπάρχει και ένας άλλος θρύλος που θέλει τον Αλή πασά, βλέποντας τα στρατεύματα του Χουρσίτ να πλησιάζουν , να στέλνει τον γιό του τον Βελή με τον θησαυρό του για να τον κρύψει κάπου στην Ρούμελη.

Μια εικασία λέει ότι ο Βελής το έκρυψε σε μια σπηλιά κάπου στην Αιτωλοακαρνανία έκτισε με αγκονάρια την είσοδό της και μετά όταν γύρισε πίσω στα Γιάννινα σκότωσε όσους συμμετείχαν στην δουλειά.

Μια άλλη λέει ότι το καραβάνι με το θησαυρό έπεσε σε φοβερή νεροποντή και στην προσπάθειά να διαβεί κάποιο χείμαρο και όλα τα φορτωμένα ζώα όπως ήταν δεμένα μεταξύ τους παρασύρθηκαν από το νερό και ο θησαυρός θάφτηκε σε κάποια καταβόθρα του χειμάρου. Σαν πιθανή περιοχή του συμβάντος ορίζεται η περιοχή του Αλμυρού στο Βόλο.

Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε ότι ο θρύλος του θησαυρού αυτού αναφέρει και πολλά άλλα πιθανά γεωγραφικά σημεία ύπαρξής του, από το Τεπελένι(γενέτειρα του Αλή Πασά),την Θεσπρωτία, τα Τρίκαλα, τον Βόλο, το Αγρίνιο, τα Γρεβενά, το Μεσολόγγι, την Καστοριά, την Ηγουμενίτσα, τους Φιλιάτες, τα Φάρσαλα, τα Μετέωρα, την Καλαμπάκα, το Καρπενήσι, την Άρτα, την Αιτωλοακαρνανία μέχρι και την Ρούμελη. Πάντως όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει μέχρι σήμερα είτε από κρατικά ιδρύματα είτε από ιδιώτες έχουν πέσει στο κενό!








Ο αγαπημένος πλάτανος του Αλή Πασά



Στην αριστερή όχθη του ποταμού Άραχθου, ελάχιστα μέτρα από το σημείο που βρίσκεται η πρώτη κρυφή, χτιστή μέσα στη γη, καμάρα του θρυλικού Γεφυριού της Άρτας, στέκει αγέρωχος και επιβλητικός ο Πλάτανος της Άρτας ή αλλιώς ο Πλάτανος του Αλή Πασά.
Πρόκειται για έναν υπεραιωνόβιο πλάτανο. Σύμφωνα με τους τοπικούς θρύλους κάτω από τη σκιά του καθόταν ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων, απ’ όπου και πήρε τ’ όνομα Πλάτανος του Αλή Πασά. Εκεί πήγαινε συχνά και του άρεσε να περνάει πολλές ώρες επιτηρώντας το κρέμασμα των ξεροκέφαλων γκιαούρηδων, που τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι στην εξουσία του.
Κάποιοι από τους παλιούς διηγήθηκαν πολλές ιστορίες σχετικά με αυτόν τον πλάτανο ότι κάτω από την σκιά του κρύβει πολλά μυστικά. Ανάμεσα στον μυθικό πλάτανο και στο Γεφύρι της Άρτας πολλοί θέλουν να επισκεφθούν το υπέδαφος είτε με τούνελ είτε με σπηλιές για να δουν τι κρύβει. Πολλές συζητήσεις για αμύθητους θησαυρούς, χάρτες, χρυσές λίρες και διαμάντια έχουν ειπωθεί για τον πλάτανο. Κρύβει άραγε κάποιο μυστικό ο αγαπημένος πλάτανος του Αλή Πασά?



Από το 1976 ο Πλάτανος της Άρτας έχει ανακηρυχτεί διατηρητέο μνημείο της φύσης. Το πυκνό πανέμορφο φύλλωμα του εκτείνεται σε περισσότερο από 200 τ.μ. σχηματίζοντας μια παχιά σκιά για όσους κάθονται από κάτω και πίνοντας τον καφέ τους απολαμβάνουν τη θέα του Γεφυριού και το κελάρυσμα του Άραχθου ποταμού που κυλάει από κάτω.
Πάρα πολλά από τα τεράστια σε μέγεθος κλαδιά του έχουν υποστυλώματα ενώ οι Αρτινοί δείχνουν να τον φροντίζουν σαν τα μάτια τους καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν κατασκευάσει γύρω από το θεόρατο κορμό του, όπου για να τον αγκαλιάσουν χρειάζονται 8-10 ενήλικες, ένα κιγκλίδωμα για να αποθαρρύνονται τα πιτσιρίκια, από το να μπαίνουν στο εσωτερικό του και να σκαρφαλώνουν στον κορμό του και στα κλαδιά του.

Η ιστορία του Πλάτανου της Άρτας, από τους παλαιότερους και ομορφότερους στην Ελλάδα έχει γίνει και δημοτικό τραγούδι, κλέφτικο, και ακόμα τραγουδιέται στα πανηγύρια και στις χαρές στα αρτινά χωριά.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
007

007


Δημοσιεύσεις : : 702
Ημ. εγγραφής: : 15/09/2013
Ηλικία: : 53

ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ   ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ I_icon_minitime25/9/2013, 11:30

ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ Diafores_foto_111
ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ Diafores_foto_113

στης μεγαλες δοξες του
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
annapd

annapd


Δημοσιεύσεις : : 853
Ημ. εγγραφής: : 12/09/2013
Τόπος : ΙΩΑΝΝΙΝΑ

ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ   ΑΛΗ  ΠΑΣΑΣ I_icon_minitime25/9/2013, 15:23

Αν η φράση «Πασάς στα Γιάννενα» έχει σήμερα τη σημασία της καλοζωίας και της ξεγνοιασιάς, στα τέλη του 18ου - αρχές του 19ου αιώνα η αναφορά της και μόνο μπορούσε να προκαλέσει τρόμο σε χιλιάδες ανθρώπους. Γιατί ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων, ο επονομαζόμενος και Λέων της Ηπείρου, δεν ήταν ούτε σαν τους άλλους ανθρώπους ούτε καν σαν άλλους ηγεμόνες. Ο μισός ελλαδικός χώρος ταρασσόταν συθέμελα όταν εκείνος θύμωνε. Οι εχθροί του δεν έβρισκαν έλεος, αλλά ούτε και οι φίλοι. Ακόμη και η Υψηλή Πύλη στην Κωνσταντινούπολη τον υπολόγιζε και τον φοβόταν, ενώ στην Ευρώπη γεννιόταν ο θρύλος του.
ι αντιφάσεις
Οπως αναφέρει ο συγγραφέας, «όλη η ζωή του ήταν μια αντίφαση. Σούβλιζε ανθρώπους και ταυτόχρονα προσκυνούσε τα λείψανα του πατρο-Κοσμά. Κατέστρεφε ολόκληρα χωριά και παράλληλα έχτιζε χριστιανικές εκκλησίες. Αγαπούσε την πρώτη γυναίκα του, όμως προξένησε τον θάνατό της. Ντυνόταν πολυτελώς, ενίοτε όμως και με ρούχα ζητιάνου. Ηταν αμόρφωτος αλλά υποστήριζε την ελληνική παιδεία. Ηταν ατρόμητος στη μάχη αλλά έτρεμε τις βροντές και τις αστραπές. Λοιδορούσε τους γιους του αλλά τους έχτιζε παλάτια. Ηταν ακόλαστος αλλά και άτεγκτος σε θέματα ηθικής, δίκαιος αλλά και ιδιοτελής, φιλάργυρος αλλά και γαλαντόμος».

Στα πορτρέτα του οι ζωγράφοι βάζουν όλη τη δεξιοτεχνία τους αλλά ελάχιστοι αποτυπώνουν τον πραγματικό Αλή, αυτόν που έμεινε στην Ιστορία. Με την περιποιημένη λευκή και μακριά γενειάδα του, συχνά με την περίφημη πίπα στο χέρι ή με ναργιλέ και τον μανδύα του με τη γούνα ολόγυρα, μοιάζει στα περισσότερα από αυτά ένας καλοκάγαθος, υπέρβαρος γέρων. Η μεγάλη γαμψή μύτη σχεδόν αποσιωπάται και εκείνο το βλέμμα που άστραφτε λέγοντας πολύ περισσότερα από όσα τα χείλη σπανίως ξεχωρίζει.

Ολα τα συγγενικά του πρόσωπα, από τη θηριώδη Χάμκω, τη μάνα του, και την αιμοβόρα αδερφή του Χαϊνίτσα, τους γιους του, τις γυναίκες τους και τις δικές του, το χαρέμι με τις οδαλίσκες, τους ευνοούμενους αλλά και τους αντιπάλους του έχουν θέση σε αυτή την εικονογραφημένη ιστορία. Μαζί και οι έλληνες οπλαρχηγοί, οι κυνηγημένοι Σουλιώτες και τα θύματά του, ανώνυμα και επώνυμα όπως η κυρά Φροσύνη, ο έρωτάς του γι' αυτήν και ο πνιγμός της στη λίμνη. Απειρα εξάλλου φαίνεται να είναι τα πορτρέτα της Βασιλικής, του τελευταίου μεγάλου έρωτα του Αλή - εκείνος ήταν 65 ετών κι εκείνη 15 - όλα υμνητικά της εξαιρετικής ομορφιάς της.

Η μεγαλομανία
Η μεγαλομανία του δεν είχε όρια, το ίδιο και η μεγάλη ροπή του στην πολυτέλεια και στη χλιδή, την οποία «πλήρωναν» σε μεγάλο βαθμό οι υποτελείς του. Για παράδειγμα, είχε αγοράσει τρεις πανάκριβες άμαξες, από την Ευρώπη φυσικά. Εκανε τις αγορές του σε κοσμήματα και πολύτιμους λίθους, πολυτελή υφάσματα, περίτεχνους καθρέφτες, κρύσταλλα και πορσελάνες από τα καλύτερα μαγαζιά της εποχής, που βρίσκονταν βεβαίως στη Ρώμη, στην Τεργέστη, στη Βενετία, στο Παρίσι, στο Λιβόρνο αλλά κυρίως στη Βιέννη. Και αυτό γιατί στην πρωτεύουσα της Αυστροουγγαρίας ο οικονομικός διαχειριστής του Σταύρος Ιωάννου διατηρούσε τραπεζικό κατάστημα, διευθυντής του οποίου ήταν ο γιος του, μετέπειτα εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Σταύρου, ο οποίος εκτελούσε τις παραγγελίες που έστελνε ο πατέρας του.

Τον Απρίλιο του 1814 αγόρασε από τον κοσμηματοπώλη Νάιλιγκ της Βιέννης «μίαν πέτραν δακτυλίδι μπριλάντι καράτια 17» πληρωμένο κατά το ήμισυ από τον Αλή και κατά το άλλο ήμισυ από τον φόρο τομαριών.
Τον Αύγουστο του 1817 αγοράζει ιατρικά και «μουσική». Τον επόμενο χρόνο αναθέτει στον γιατρό Λουκά Βάγια να φέρει από τη Βιέννη γκιούλεσι (ροδέλαιο), μολύβι, κεντητό χρυσό και άλλες πραμάτειες που εξοφλήθηκαν με τον γεωργικό φόρο της Ζίτσας.

Για λογαριασμό του γιου του Μουχτάρ παραγγέλνει πάλι στη Βιέννη «μία δαμπακέρα με κολλημένον καπάκι μαλαματένιο, με σμάλτον και επάνω διαμάντια, να κοστάρει έως γρόσια δύο χιλιάδες» και για τον ίδιο «μίαν χασάν (κάλυμμα ράχης αλόγου) ωσάν του κατή (δικαστή), να είναι πλουσιωτέρα κατά πάντα και να έχει κλόσια». Το πλήθος αυτών λαφυραγωγήθηκε μετά τη δολοφονία του στη Νήσο της Παμβώτιδας το 1822, έχουν απομείνει όμως αρκετά προσωπικά του αντικείμενα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Με την άκρατη επιθυμία του να γνωρίζει καινούργια πράγματα συνδέεται εξάλλου το περιστατικό με ένα αερόστατο, η επίδειξη του οποίου στα Γιάννενα το 1803 στους γάμους του γιου του Σαλήχ κατέληξε σε πλήρη αποτυχία, αφού πήρε φωτιά και έγινε στάχτη. Παρών ο ποιητής Ιωάννης Βηλαράς, που εξιστόρησε το γεγονός ως εξής: «Πού είστε κόσμος! Συναθροισθήτε/ Ολοι όπου είσθε συναχθήτε/ Μεγάλον θαύμα για να ιδήτε/ Γυρίζει η σφαίρα επάνω κάτω/ Κ' ευθύς ανάπτει από τον πάτο/ Ανακατεύονται ευθύς οι βλάχοι/ Πηδούν φωνάζουν σαν βατράχοι».
Οι θηριωδίες
Ο Αλή Πασάς βαρύνεται με γενοκτονίες, δολοφονίες και θηριωδίες κάθε είδους. Μια ζωή γεμάτη αίμα, αποτρόπαιες πράξεις, βασανισμούς, εξανδραποδισμούς, λεηλασίες και φρικαλεότητες, όπως όταν έριχνε καταδικασμένους σε θάνατο στο κλουβί με τη λεοπάρδαλη που διατηρούσε στα Γιάννενα, ενώ ο ίδιος παρακολουθούσε το θέαμα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου με τους Σουλιώτες 20 ως 30 άτομα αποκεφαλίζονταν κάθε τόσο στους δρόμους των Ιωαννίνων.

Ο περιηγητής Τόμας Σμαρτ Χιουζ γράφει ότι άκουσε στη Λευκάδα να παρομοιάζουν τον Αλή με τον μυθικό τύραννο της Ηπείρου Εχετο, που συνήθιζε να κόβει τη μύτη και τα αφτιά των αντιπάλων του και να τα δίνει στα σκυλιά του - αν και ο Αλή ήταν παρασάγγας θηριωδέστερος: κατά τον Χιουζ πάλι, ανάμεσα στο παζάρι των Ιωαννίνων και στο κάστρο βρισκόταν ένας δρομάκος όπου γίνονταν οι πλέον αποτρόπαιες εκτελέσεις προς παραδειγματισμό: «Εκαιγαν ανθρώπους σε σιγανή φωτιά, τους παλούκωναν, τους έγδερναν ζωντανούς, έκοβαν χέρια και πόδια και άφηναν το θύμα σε αυτή την κατάσταση να ξεψυχήσει».

Ο ίδιος φρόντιζε, φυσικά, τον εαυτό του μέχρι υστερίας. Γιατί παρ' ότι εξαιρετικής κράσης - μόνο στα γεράματά του υπέφερε από ελαφρά αρθρίτιδα -, ήταν κατά φαντασίαν ασθενής! Δεν υπήρχε άλλος ηγεμόνας της εποχής του με περισσότερους γιατρούς, οι οποίοι αμείβονταν με παχυλότατους μισθούς και υψηλά προνόμια, όπως να ντύνονται πλούσια, να κυκλοφορούν στην πόλη καβάλα στο άλογο αλλά και να κρατούν… αλεξιβρόχιο.

Κατάσκοποι
Με όλα αυτά δεν είναι περίεργο που ο Αλή Πασάς ενέπνευσε τη λογοτεχνία και τη μουσική στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με έμμετρα θεατρικά έργα όπως του Ραγκαβή, του Βαλαωρίτη, του Βερναρδάκη κ.ά., ευρωπαϊκά μελοδράματα, τραγωδίες και όπερες που παρουσιάστηκαν στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου.«Η Υψηλότης του είναι 60 ετών, πολύ παχύς και όχι ψηλός, αλλά με ωραίο πρόσωπο, φωτεινά γαλάζια μάτια και άσπρη γενειάδα... Η εμφάνισή του δείχνει οτιδήποτε άλλο εκτός από τον αληθινό του χαρακτήρα, γιατί είναι ένας αμείλικτος τύραννος, ένοχος για τις πιο φριχτές ωμότητες, πολύ γενναίος και στρατηλάτης ώστε να αποκαλείται "Οθωμανός Βοναπάρτης". Αλλά όσο πετυχημένος άλλο τόσο βάρβαρος είναι αφού ψήνει τους αντιπάλους του» γράφει ο λόρδος Μπάιρον το 1809 σε μια επιστολή του προς τη μητέρα του ύστερα από τη γνωριμία του με τον Αλή. Εναν χρόνο αργότερα θα συναντούσε στην Τρίπολη και τον γιο του, Βελή Πασά, διοικητή τότε του Μοριά, γενόμενος μάλιστα αποδέκτης υπερβολικών και επιλήψιμων εκφράσεων «φιλίας» εκ μέρους του, όπως αναφέρει σε γράμματά του.

Ο Αλής διατηρούσε τουλάχιστον τέσσερα χαρέμια στα Γιάννενα με 300 γυναίκες, ένα στο Τεπελένι με 60 και άλλα δύο μικρότερα στην Πρέβεζα και στην Κόνιτσα. Αποκαλούσε τις κοπέλες των χαρεμιών «οι τσούπρες μου» ή «οι βαγιοπούλες μου» και γνώριζε τα ονόματα όλων. Η αρπαγή νεαρών κοριτσιών από τα σπίτια τους σε όλη την επικράτεια, όπως επίσης αγοριών για τη διατήρηση ανδρικού χαρεμιού δίπλα στο γυναικείο, γινόταν από έμπιστους ανθρώπους του. Είχε οργανώσει άλλωστε ένα σκληρό αστυνομικό κράτος και ένα μοναδικό στην αυτοκρατορία δίκτυο καταδοτών και παρακολουθήσεων. Παρ' ολίγον μάλιστα να καταλήξει «Γανυμήδης» (ή γιουσουφάκι, όπως λεγόταν) στο χαρέμι αγοριών του Αλή και ο μετέπειτα συνιδρυτής της Φιλικής Εταιρείας Αθανάσιος Τσακάλωφ.

Πηγη: Θερμου Μαρια (συγγραφεας)
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
ΧΡΥΣΑΕΤΟΙ :: Βιβλιοθήκη. :: Τουρκοκρατία.-
Μετάβαση σε: